Jenneke Dijckman (1745 – 1827), oudovergrootmoeder
Was Marjan uit de Elzas een voorbode? In het najaar van 1794 lopen Franse troepen de generaliteitslanden onder de voet. Er wordt in allerijl een verdedigingslinie opgeworpen langs de noordelijke waaloever, met Lent – of all places – als speerpunt. Troepen uit Hannover worden daar gelegerd en gedragen zich alsof zij in vijandelijk gebied zijn.
Inkwartiering zorgt voor veel overlast. Gebrek aan hout om te stoken in de bivaks in het veld (het was bitter koud dat najaar) betekent dat de soldaten hele boomgaarden rooien en schuren en achterhuizen slopen. Door onvoorzichtigheid breken er branden uit en de Lentse kerk is een lazaret voor de vele patiënten die getroffen zijn door een dysenterie-epidemie.
Franse artillerie beschiet Lent
De verdedigingslinie faalt en de Fransen trekken over de bevroren Waal.
Mr. Wicherlinck, secretaris van de Staten van Overijssel, schrijft hier over:
‘Toen de Fransen die bij Gendt over de bevroren Waal waren getrokken via Bemmel in Lent kwamen troffen zij een spookdorp aan waar geen vrijheidsboom werd geplant; er woonde niemand meer. Langzaam druppelden na de invasie de gevluchte en verjaagde dorpelingen in hun gehavend dorp terug om aan een moeizame wederopbouw te beginnen zonder hulp van wie dan ook want het land verkeerde in een diepe malaise. Er volgden maanden van honger en ontbering in een strenge winter. Met veel zieken en sterfgevallen.’
Niks nieuws dus voor Jenneke, al is het niet zeker dat zij snel weer naar Lent terugkeert. De eerste provisorische volkstelling in de Bataafse republiek in 1796 toont aan dat 603 inwoners inmiddels weer in hun dorp wonen. In 1808 is dat aantal tot 843 gestegen. Nog altijd minder dan voor de Franse invasie toen het aantal inwoners rond 1.000 bedroeg.
Met grote dank aan de website van de Lentse Historische Kring, waar ik veel informatie over de geschiedenis van Lent heb gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten